Vanmorgen stond de wekker op 8 uur. Dankzij de lange rit van gisteren, kunnen we het nu lekker rustig aan doen.
Toch is het nog anderhalf uur rijden naar de Westelijke ingang van het park.
We gaan eerst bij het Visitor center kijken maar dat stelt eigenlijk niet zoveel voor. We vragen een kaart van het park en informeren naar trails die we eventueel kunnen lopen.
Als we verder het park inrijden zien we duizenden Joshua trees.
Een Joshua tree is eigenlijk een soort yucca. Mormonen noemden deze boom een Joshua tree omdat de takken volgens hen naar de hemel reikten.
De bomen worden nog steeds zo genoemd.
Wat ons verder opvalt zijn de gigantische rotspartijen. Het lijkt alsof iemand met een aantal grote en kleine rotsblokken aan het spelen is geweest en er zo maar her en der een aantal neer heeft gesmeten. Het is een heel apart gezicht. Dit soort rotspartijen hebben we nog niet eerder gezien.
We rijden de Park Boulevard verder af en komen bij Hidden Valley. Daar gaan we eerst lunchen, in de schaduw gelukkig en daarna lopen we de Hidden Valley Trail. Hidden Valley is een afgesloten, goed verborgen stuk vallei die vroeger door veedieven werd gebruikt om het door hen gestolen vee te laten grazen, zonder dat iemand het merkte.
Door overbegrazing en droogte is het graslandschap in de loop der tijd veranderd in een woestijnlandschap.
De trail voert ons door rotsen en een wonderlijk landschap met woestijnplanten, yucca’s (zoals wij ze als kamerplanten kennen) en droge, zanderige grond. Als je goed om je heen kijkt,verbaas je je over hoeveel leven er in dit landschap zit. We zien een paar hagedissen wegschieten en tussen de rotsen bloeien zelfs gele bloemetjes. We vinden dit landschap heel bijzonder en de trail is erg mooi. Alleen het is hartstikke heet, 38 graden Celsius en dus is het zweten geblazen en veel water drinken. Gelukkig is de trail niet langer dan ruim 1 mijl en dat is lang zat. Bij het Visitor center hadden ze ons al geadviseerd om i.v.m. de hitte géén lange trails te gaan lopen.
We zijn dan ook blij als we weer in de auto zitten want die heeft airco.
We rijden de Parkboulevard verder af naar het zuiden en het landschap wordt saai, saai, saai. We zien eerst nog een heleboel Joshua trees maar als je er duizend hebt gezien, dan weet je het wel.
Daarna verandert het landschap in een dorre, droge,troosteloze vlakte met van die typische woestijnstruikjes. Dat gaan maar door en door en door. We hebben het helemaal gehad en we willen nog maar één ding. Het park uit maar we moeten nog zo’n 30 mijl vóór we bij de uitgang zijn en je mag niet harder rijden dan 35 mijl per uur. Dus dat betekent zo’n klein uur rijden.
Als we eindelijk het park uit zijn, nemen we de Interstate (snelweg). Nu kunnen we tenminste opschieten en zo’n klein uurtje verder zijn we in Blythe waar we gaan overnachten.
Joshua Tree NP is wat ons betreft, niet echt een succes. Het noorden van het park is echt mooi maar als je verder naar het zuiden rijdt, is er geen bal meer aan. Ik had me ons laatste park van deze vakantie anders voorgesteld.
Morgen rijden we naar Phoenix, waar we onze reis zo’n kleine 5 weken geleden zijn begonnen. Daar wil ik nog even heftig shoppen in één van de vele malls (winkelcentrum) die gelukkig overdekt zijn. Ik zeg gelukkig want ook in Phoenix is het hot, hot, hot. Je kunt dan beter binnen zijn dan buiten.
Toch is het nog anderhalf uur rijden naar de Westelijke ingang van het park.
We gaan eerst bij het Visitor center kijken maar dat stelt eigenlijk niet zoveel voor. We vragen een kaart van het park en informeren naar trails die we eventueel kunnen lopen.
Als we verder het park inrijden zien we duizenden Joshua trees.
Een Joshua tree is eigenlijk een soort yucca. Mormonen noemden deze boom een Joshua tree omdat de takken volgens hen naar de hemel reikten.
De bomen worden nog steeds zo genoemd.
Wat ons verder opvalt zijn de gigantische rotspartijen. Het lijkt alsof iemand met een aantal grote en kleine rotsblokken aan het spelen is geweest en er zo maar her en der een aantal neer heeft gesmeten. Het is een heel apart gezicht. Dit soort rotspartijen hebben we nog niet eerder gezien.
We rijden de Park Boulevard verder af en komen bij Hidden Valley. Daar gaan we eerst lunchen, in de schaduw gelukkig en daarna lopen we de Hidden Valley Trail. Hidden Valley is een afgesloten, goed verborgen stuk vallei die vroeger door veedieven werd gebruikt om het door hen gestolen vee te laten grazen, zonder dat iemand het merkte.
Door overbegrazing en droogte is het graslandschap in de loop der tijd veranderd in een woestijnlandschap.
De trail voert ons door rotsen en een wonderlijk landschap met woestijnplanten, yucca’s (zoals wij ze als kamerplanten kennen) en droge, zanderige grond. Als je goed om je heen kijkt,verbaas je je over hoeveel leven er in dit landschap zit. We zien een paar hagedissen wegschieten en tussen de rotsen bloeien zelfs gele bloemetjes. We vinden dit landschap heel bijzonder en de trail is erg mooi. Alleen het is hartstikke heet, 38 graden Celsius en dus is het zweten geblazen en veel water drinken. Gelukkig is de trail niet langer dan ruim 1 mijl en dat is lang zat. Bij het Visitor center hadden ze ons al geadviseerd om i.v.m. de hitte géén lange trails te gaan lopen.
We zijn dan ook blij als we weer in de auto zitten want die heeft airco.
We rijden de Parkboulevard verder af naar het zuiden en het landschap wordt saai, saai, saai. We zien eerst nog een heleboel Joshua trees maar als je er duizend hebt gezien, dan weet je het wel.
Daarna verandert het landschap in een dorre, droge,troosteloze vlakte met van die typische woestijnstruikjes. Dat gaan maar door en door en door. We hebben het helemaal gehad en we willen nog maar één ding. Het park uit maar we moeten nog zo’n 30 mijl vóór we bij de uitgang zijn en je mag niet harder rijden dan 35 mijl per uur. Dus dat betekent zo’n klein uur rijden.
Als we eindelijk het park uit zijn, nemen we de Interstate (snelweg). Nu kunnen we tenminste opschieten en zo’n klein uurtje verder zijn we in Blythe waar we gaan overnachten.
Joshua Tree NP is wat ons betreft, niet echt een succes. Het noorden van het park is echt mooi maar als je verder naar het zuiden rijdt, is er geen bal meer aan. Ik had me ons laatste park van deze vakantie anders voorgesteld.
Morgen rijden we naar Phoenix, waar we onze reis zo’n kleine 5 weken geleden zijn begonnen. Daar wil ik nog even heftig shoppen in één van de vele malls (winkelcentrum) die gelukkig overdekt zijn. Ik zeg gelukkig want ook in Phoenix is het hot, hot, hot. Je kunt dan beter binnen zijn dan buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten