Vanmorgen werd ik om half 6 wakker (lang leve de jetlag) en na even twijfelen, ben ik mijn bed uitgestapt en heb ik genoten van een weergaloze zonsopgang. Daarna was Jan ook wakker, met als gevolg dat we om 7 uur al aan het ontbijt zaten. In de zon, op onze porch (veranda).Spullen gepakt, koffie gedronken en om 8 uur zaten we in de auto.
We hebben eerst een bezoek gebracht aan het Visitor center .
Daarna hebben we de Valley Drive gereden, een dirt road wat zoveel betekent als een onverharde, hobbelige weg vol gaten, dwars door Monument Valley. Iedereen die weleens een western heeft gezien kan zich het landschap welvoor de geest halen maar als je er echt zelf doorheen rijdt is het een geweldige ervaring. Allerlei gigantische rotspartijen overal om je heen, die er voor zorgen dat je je heel nietig en klein voelt.
De lichtinval van de zon zorgt ervoor dat de rotsen er elke keer anders uitzien; van heel donker tot roze rood.
Het valt niet te beschrijven en ook foto’s kunnen het niet goed weergeven maar het was een geweldige ervaring, neem dat maar van mij aan. Bovendien was het nog heel erg rustig en we hadden het gevoel alleen op de wereld te zijn.
Na zo’n kleine 2 uur door elkaar geschud te zijn hadden we de 17 mijl die deze dirt road lang is, afgelegd. We hebben nog even genoten van het uitzicht en daarna zijn we op weg gegaan naar Mesa Verde National park, onze volgende stop. De weg daarnaar toe was gigantisch saai.
Een lange, lange rechttoe rechtaan weg vol rotsen aan weerszijden, die allemaal op elkaar leken. Nou, dat heb je na een uur wel gezien.
Het was behoorlijk troosteloos en alles was afgezet met hekwerk. Waarom, daar zijn we niet achter want er was geen huis, dier of mens te bekennen.
We hebben een uur gezocht naar een plek om te lunchen (de hoop op een picknicktafel hadden we al lang opgegeven).
Uiteindelijk hebben we de auto maar aan de kant van de weg gezet (dat kon nog net vóór we tegen het hekwerk aanreden. Dit was de meest troosteloze plek waar we ooit geluncht hebben.
Het lag bezaaid met lege bierflesjes ,waarschijnlijk van iemand die het ook niet meer zag zitten wat gezien de omgeving zeer begrijpelijk was. We zijn ook maar zo snel mogelijk doorgereden en na zo’n 2 uur afzien, kwamen we eindelijk weer in de bewoonde (nou ja wat je bewoond noemt) wereld.
Daar hebben we eerst boodschappen gedaan. Helaas géén wijn want we zitten in indianengebied en dus verkopen ze in de supermarkt géén alcohol.
(Indianen mogen geen alcohol, dus verkopen ze het ook niet)
Na nog een half uurtje rijden, kwamen we bij de ingang van het park.
Onze National Park Pass laten zien (die geldt voor alle Nationale Parken) en daarna gingen we meteen stijl omhoog (het park ligt op zo’n 2750m hoogte)
De faciliteiten van het park liggen nog 20 mijl verder en de bezienswaardigheden liggen nóg verder weg. Hier gaan ze trouwens wat aan veranderen want de plannen voor een heel nieuw Visitor Center, dichter bij de ingang van het park, liggen al klaar.
Maar goed, wij moesten nog een poosje rijden voor we bij de Far View Lodge kwamen,onze overnachtingsplek voor de komende 2 nachten. Ingecheckt en naar onze kamer gegaan, die er prima uitziet. We hebben zelfs een eigen balkon(netje) waar zowaar 2 stoelen kunnen staan.
We hebben eerst maar eens gegeten en nee, ik verraad niet wat Jan gegeten heeft maar iedereen die hem kent, kan zich daar wel iets bij voorstellen.
Terug op onze kamer lekker uitgerust, weblog en foto’s bijgewerkt en vanavond maar weer op tijd naar bed. Morgen gaan we Mesa Verde verder bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten