Vandaag gaan we weer naar Canyonlands maar dan een ander deel.
Canyonlands wordt namelijk door de Coloradorivier in 3 stukken verdeeld: The Needles, Island in the Sky en The Maze.
Wij gaan vandaag naar Island in the Sky.
Bij het ontbijt kreeg Wilma een idee. Er was namelijk een binnendoorweg waardoor we een stuk af konden snijden, zodat we eerder bij de ingang van het park zouden zijn.
Nou, dat hebben we geweten. Het bleek een Dirt Road te zijn (een onverharde weg) en dan niet zomaar één, maar de moeilijkste van het hele park. Als we dit van tevoren hadden geweten, dan hadden we ons nog wel even achter de oren gekrabd maar we hadden géén idee.
De weg begon tamelijk vlak en egaal maar na een paar mijl veranderde de weg in een rotsachtig, ongelijk,hobbelig pad. Toen we dachten dat we het ergste hadden gehad, kwam het toetje. We gingen hartstikke steil omhoog en moesten met haarspeldbochten zo’n 400 m. overbruggen.
We waren dan ook erg opgelucht toen we eindelijk weer op de verharde weg bij de ingang van het park aankwamen. In totaal hebben we er 2 uur over gedaan, dus niks geen tussendoor weg.
Toch was het een geweldige ervaring die we voor geen goud hadden willen missen. We reden helemaal alleen door een gebied , bezaaid met canyons, gigantische afgronden, fantastische rotspartijen en hier en daar een spectaculair uitzicht op de Colorado rivier.
Nadat we het Visitor center hebben bezocht, hebben we 2 trails gedaan.
Bij de eerste trail liepen we bovenlangs een canyon en hadden we een
gigantisch mooi uitzicht over het gebied. Het zicht was goed en we konden bijna 50km ver zien. De trail was wel behoorlijk inspannend, ook al omdat het zo’n 30 graden was en er is dan ook aardig wat water doorheen gegaan.
De tweede trail voerde ons naar een gat in de rotsen waardoor een soort boogachtig gat (arch) is ontstaan.
Ook hier hadden we weer een spectaculair uitzicht, maar dan over een ander deel van het park.
Als laatste hebben we nog een overlook bezocht die uitzicht gaf op de gehele weg die we ’s ochtends hadden gereden.
Op deze overlook stonden een paar mensen naar deze weg te kijken die zich hardop afvroegen waarom iemand in vredesnaam zo’n weg rijdt.
Na onze opmerking dat wij deze weg hadden gereden, stegen we een heel stuk in hun achting. Waarvan akte!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We zijn maar teruggereden naar Moab (daar slapen we ) via de normale, verharde weg .Eén zo’n ervaring was voldoende.
Toch waren we heel trots op onszelf; we hebben het toch maar gedaan en dat allemaal door één ideetje van Wilma.
Canyonlands wordt namelijk door de Coloradorivier in 3 stukken verdeeld: The Needles, Island in the Sky en The Maze.
Wij gaan vandaag naar Island in the Sky.
Bij het ontbijt kreeg Wilma een idee. Er was namelijk een binnendoorweg waardoor we een stuk af konden snijden, zodat we eerder bij de ingang van het park zouden zijn.
Nou, dat hebben we geweten. Het bleek een Dirt Road te zijn (een onverharde weg) en dan niet zomaar één, maar de moeilijkste van het hele park. Als we dit van tevoren hadden geweten, dan hadden we ons nog wel even achter de oren gekrabd maar we hadden géén idee.
De weg begon tamelijk vlak en egaal maar na een paar mijl veranderde de weg in een rotsachtig, ongelijk,hobbelig pad. Toen we dachten dat we het ergste hadden gehad, kwam het toetje. We gingen hartstikke steil omhoog en moesten met haarspeldbochten zo’n 400 m. overbruggen.
We waren dan ook erg opgelucht toen we eindelijk weer op de verharde weg bij de ingang van het park aankwamen. In totaal hebben we er 2 uur over gedaan, dus niks geen tussendoor weg.
Toch was het een geweldige ervaring die we voor geen goud hadden willen missen. We reden helemaal alleen door een gebied , bezaaid met canyons, gigantische afgronden, fantastische rotspartijen en hier en daar een spectaculair uitzicht op de Colorado rivier.
Nadat we het Visitor center hebben bezocht, hebben we 2 trails gedaan.
Bij de eerste trail liepen we bovenlangs een canyon en hadden we een
gigantisch mooi uitzicht over het gebied. Het zicht was goed en we konden bijna 50km ver zien. De trail was wel behoorlijk inspannend, ook al omdat het zo’n 30 graden was en er is dan ook aardig wat water doorheen gegaan.
De tweede trail voerde ons naar een gat in de rotsen waardoor een soort boogachtig gat (arch) is ontstaan.
Ook hier hadden we weer een spectaculair uitzicht, maar dan over een ander deel van het park.
Als laatste hebben we nog een overlook bezocht die uitzicht gaf op de gehele weg die we ’s ochtends hadden gereden.
Op deze overlook stonden een paar mensen naar deze weg te kijken die zich hardop afvroegen waarom iemand in vredesnaam zo’n weg rijdt.
Na onze opmerking dat wij deze weg hadden gereden, stegen we een heel stuk in hun achting. Waarvan akte!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We zijn maar teruggereden naar Moab (daar slapen we ) via de normale, verharde weg .Eén zo’n ervaring was voldoende.
Toch waren we heel trots op onszelf; we hebben het toch maar gedaan en dat allemaal door één ideetje van Wilma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten