Vandaag is het Bryce dag. Jan had de wekker op half 7 gezet maar het was nog helemaal donker buiten. Aangezien we weinig zin hadden om in het donker te ontbijten, heeft hij de wekker maar om half 8 gezet.
Om kwart over 9 zaten we in de auto. Het was gelukkig maar een klein eindje rijden naar het park. Natuurlijk hebben we eerst een bezoek gebracht aan het Visitor Center en wat inlichtingen gevraagd.
We hebben een film bekeken over Bryce en er was een tentoonstelling over alles wat er te zien is.
Even wat achtergrondinfo over Bryce. De belangrijkste bezienswaardigheid van het park is het zogenaamde Amfitheater. Het Amfitheater beslaat een oppervlakte van 4 bij 10km en bestaat uit rotspilaren (hoodoos) die op de bodem van deze canyon staan.
Als je van boven op deze hoodoos kijkt weet je niet wat je ziet. Het is zo gigantisch mooi en indrukwekkend. Er zijn duizenden hoodoos en ze hebben de meest grillige vormen. Door erosie veranderen de hoodoos en uiteindelijk kunnen ze zelfs verdwijnen maar daar gaan eeuwen overheen.
Er zijn in bij het Amfitheater een aantal uitzichtspunten die we hebben bekeken. Het was alleen jammer dat de zon niet scheen. Wat zeg ik; het was gewoon hartstikke koud en op een gegeven moment begon het ook nog te regenen.
Na het Amfitheater wilden we het zuiden van het park verkennen maar de weg er naar toe was afgesloten voor alle verkeer. Ze waren namelijk bezig met het gecontroleerd in brand steken van sommige stukken bos. Het lijkt gek maar dit proces is nodig om spontane bosbranden te voorkomen.
Afijn, we zijn maar weer omgekeerd en zijn eerst maar, al bibberend met fleece jack aan, gaan lunchen. We waren net op tijd klaar want het begon alweer te regenen. We zijn maar teruggegaan naar het Visitor Center en hebben daar gewacht tot de bui voorbij was.
Daarna hebben we een trail gelopen die heel diep de canyon inging (Navajo look). Het was adembenemend en het gaf een heel ander beeld van de hoodoos dan van bovenaf gezien. Immense rotspartijen, smalle doorgangen en gigantisch hoge stenen wanden. Heel indrukwekkend om daar doorheen te lopen.
Nadeel was wel dat we ook weer helemaal naar boven moesten klimmen maar daar kregen we het wel weer warm van.
Eenmaal boven hebben we eerst maar uit zitten blazen want het was echt steil. Poeh.
Daarna hebben we nog een laatste uitzichtspunt bekeken en toen zijn we weer naar onze cabin terug gereden.
Daar hebben we even geluierd en toen hebben we in wereldstad Tropic gegeten. Ze hebben hier zowaar 2 eetgelegenheden waar je uit kunt kiezen, dus dan ben je snel klaar. De hamburger was trouwens heerlijk en absoluut niet vet.
Tropic is een landelijk gehucht waar volgens mij veel mormonen wonen want in de eettent waar wij waren lagen de mormoonse bijbels op de toonbank.
Toch heeft het wel wat zo,n gehucht. Vanuit onze cabin kijken we op een wei met heel veel paarden én op de begraafplaats. We hebben 3 poezen, een hond en een kip met kuikens als gezelschap. Dat loopt hier allemaal vrij rond. Je moet nog oppassen ook want vóór je het weet, glippen de poezen je cabin in. Heerlijk landelijk dus en erg rustig.
Morgen gaan we hier weer weg. Ben benieuwd waar we dan weer terecht komen.
Om kwart over 9 zaten we in de auto. Het was gelukkig maar een klein eindje rijden naar het park. Natuurlijk hebben we eerst een bezoek gebracht aan het Visitor Center en wat inlichtingen gevraagd.
We hebben een film bekeken over Bryce en er was een tentoonstelling over alles wat er te zien is.
Even wat achtergrondinfo over Bryce. De belangrijkste bezienswaardigheid van het park is het zogenaamde Amfitheater. Het Amfitheater beslaat een oppervlakte van 4 bij 10km en bestaat uit rotspilaren (hoodoos) die op de bodem van deze canyon staan.
Als je van boven op deze hoodoos kijkt weet je niet wat je ziet. Het is zo gigantisch mooi en indrukwekkend. Er zijn duizenden hoodoos en ze hebben de meest grillige vormen. Door erosie veranderen de hoodoos en uiteindelijk kunnen ze zelfs verdwijnen maar daar gaan eeuwen overheen.
Er zijn in bij het Amfitheater een aantal uitzichtspunten die we hebben bekeken. Het was alleen jammer dat de zon niet scheen. Wat zeg ik; het was gewoon hartstikke koud en op een gegeven moment begon het ook nog te regenen.
Na het Amfitheater wilden we het zuiden van het park verkennen maar de weg er naar toe was afgesloten voor alle verkeer. Ze waren namelijk bezig met het gecontroleerd in brand steken van sommige stukken bos. Het lijkt gek maar dit proces is nodig om spontane bosbranden te voorkomen.
Afijn, we zijn maar weer omgekeerd en zijn eerst maar, al bibberend met fleece jack aan, gaan lunchen. We waren net op tijd klaar want het begon alweer te regenen. We zijn maar teruggegaan naar het Visitor Center en hebben daar gewacht tot de bui voorbij was.
Daarna hebben we een trail gelopen die heel diep de canyon inging (Navajo look). Het was adembenemend en het gaf een heel ander beeld van de hoodoos dan van bovenaf gezien. Immense rotspartijen, smalle doorgangen en gigantisch hoge stenen wanden. Heel indrukwekkend om daar doorheen te lopen.
Nadeel was wel dat we ook weer helemaal naar boven moesten klimmen maar daar kregen we het wel weer warm van.
Eenmaal boven hebben we eerst maar uit zitten blazen want het was echt steil. Poeh.
Daarna hebben we nog een laatste uitzichtspunt bekeken en toen zijn we weer naar onze cabin terug gereden.
Daar hebben we even geluierd en toen hebben we in wereldstad Tropic gegeten. Ze hebben hier zowaar 2 eetgelegenheden waar je uit kunt kiezen, dus dan ben je snel klaar. De hamburger was trouwens heerlijk en absoluut niet vet.
Tropic is een landelijk gehucht waar volgens mij veel mormonen wonen want in de eettent waar wij waren lagen de mormoonse bijbels op de toonbank.
Toch heeft het wel wat zo,n gehucht. Vanuit onze cabin kijken we op een wei met heel veel paarden én op de begraafplaats. We hebben 3 poezen, een hond en een kip met kuikens als gezelschap. Dat loopt hier allemaal vrij rond. Je moet nog oppassen ook want vóór je het weet, glippen de poezen je cabin in. Heerlijk landelijk dus en erg rustig.
Morgen gaan we hier weer weg. Ben benieuwd waar we dan weer terecht komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten