Vandaag hebben we voor ons doen uitgeslapen wat betekent dat we om half 8 uit ons bed stapten. We hebben binnen van ons ontbijt genoten omdat het buiten nogal fris was. Daarna was het weer spullen inpakken want we gaan weer verder , richting Tropic.
We hebben de Highway 12 gereden, een zogenaamde Scenic Byway (een toeristische route). Een waanzinnig mooie weg met gigantisch mooie uitzichten en rotspartijen.
Na een poosje rijden, zagen we zowaar weer groene bossen. Dat was een welkome afwisseling na al die kale rotsen. Maar al gauw kwamen de rotsen weer terug, ach ja, je kunt niet alles hebben.
Toch hebben we meer dan genoten van deze weg.
We hebben koffie gedronken bij de Kiva Koffee House. Een soort rond café, qua bouw helemaal opgenomen in de omgeving , met giga uitzichten en vanaf de weg nauwelijks te zien.
Ze hadden hier overheerlijke, echte Europese cappuccino. Niet dat slappe Amerikaanse bocht maar lekker sterk, op z’n Hollands zeg maar.
Erbij hadden we een muffin met bosbessen (Wilma) en een appel/pecan cake (Jan) De appel/pecan cake was zó lekker dat Jan zo lief was om de helft te ruilen voor de bosbesmuffin. Dat is echte liefde, of niet?
We hebben een poos genoten van het fantastische uitzicht en daarna zijn we weer verder gereden.
Wilma had wederom een idee. Er liep een dirt road (ja, ja, we hebben de smaak te pakken) naar Hole in the Rock. Na ongeveer 8 mijl zou er een picknickplek zijn en het idee was om daar te gaan lunchen. De weg was mooi hoor maar we kwamen never nooit niet een picknickplek tegen alleen maar een rotsachtige omgeving met heel weinig struiken. We hebben elkaar maar eens aangekeken en zijn maar omgedraaid. Achteraf gezien zijn we niet ver genoeg doorgereden maar ja, sommige ideetjes pakken gewoon verkeerd uit. We hebben toen maar gelunched in “big city” Escalante op de gemeentelijke picknickplek die wel lekker in de schaduw lag. Escalante is een gehucht dat wil je niet weten, zoals er hier véél van dat soort gehuchten zijn. Vóór je het beseft, ben je er al weer doorheen.
Om half drie uur vanmiddag waren we al in Tropic, onze overnachtingsplek voor de komende 2 nachten. Gelukkig was onze cabin al klaar zodat we er meteen al in konden. De cabin is geweldig. Ruim, ingericht in country style, met 2 giga bedden, douche, wc, koelkast, tv en een verandaatje met 2 stoelen. Achter de cabin staat een schommelbank meteen mooi uitzicht op landelijk Utah.
Je ziet aan alles dat er aandacht aan is besteed. Helemaal goed dus.
De rest van de middag hebben we gelummeld en geluierd. We hebben nog wat boodschappen gedaan in de dorpswinkel en we hebben gegeten in één van de 2 eetgelegenheden die dit gehucht rijk is.
Daarna hebben we een poos geschommeld, koffie gedronken en weer verder geluierd.
Morgen gaan we naar Bryce NP. Dat wordt weer een lange en hopelijk mooie dag.
We hebben de Highway 12 gereden, een zogenaamde Scenic Byway (een toeristische route). Een waanzinnig mooie weg met gigantisch mooie uitzichten en rotspartijen.
Na een poosje rijden, zagen we zowaar weer groene bossen. Dat was een welkome afwisseling na al die kale rotsen. Maar al gauw kwamen de rotsen weer terug, ach ja, je kunt niet alles hebben.
Toch hebben we meer dan genoten van deze weg.
We hebben koffie gedronken bij de Kiva Koffee House. Een soort rond café, qua bouw helemaal opgenomen in de omgeving , met giga uitzichten en vanaf de weg nauwelijks te zien.
Ze hadden hier overheerlijke, echte Europese cappuccino. Niet dat slappe Amerikaanse bocht maar lekker sterk, op z’n Hollands zeg maar.
Erbij hadden we een muffin met bosbessen (Wilma) en een appel/pecan cake (Jan) De appel/pecan cake was zó lekker dat Jan zo lief was om de helft te ruilen voor de bosbesmuffin. Dat is echte liefde, of niet?
We hebben een poos genoten van het fantastische uitzicht en daarna zijn we weer verder gereden.
Wilma had wederom een idee. Er liep een dirt road (ja, ja, we hebben de smaak te pakken) naar Hole in the Rock. Na ongeveer 8 mijl zou er een picknickplek zijn en het idee was om daar te gaan lunchen. De weg was mooi hoor maar we kwamen never nooit niet een picknickplek tegen alleen maar een rotsachtige omgeving met heel weinig struiken. We hebben elkaar maar eens aangekeken en zijn maar omgedraaid. Achteraf gezien zijn we niet ver genoeg doorgereden maar ja, sommige ideetjes pakken gewoon verkeerd uit. We hebben toen maar gelunched in “big city” Escalante op de gemeentelijke picknickplek die wel lekker in de schaduw lag. Escalante is een gehucht dat wil je niet weten, zoals er hier véél van dat soort gehuchten zijn. Vóór je het beseft, ben je er al weer doorheen.
Om half drie uur vanmiddag waren we al in Tropic, onze overnachtingsplek voor de komende 2 nachten. Gelukkig was onze cabin al klaar zodat we er meteen al in konden. De cabin is geweldig. Ruim, ingericht in country style, met 2 giga bedden, douche, wc, koelkast, tv en een verandaatje met 2 stoelen. Achter de cabin staat een schommelbank meteen mooi uitzicht op landelijk Utah.
Je ziet aan alles dat er aandacht aan is besteed. Helemaal goed dus.
De rest van de middag hebben we gelummeld en geluierd. We hebben nog wat boodschappen gedaan in de dorpswinkel en we hebben gegeten in één van de 2 eetgelegenheden die dit gehucht rijk is.
Daarna hebben we een poos geschommeld, koffie gedronken en weer verder geluierd.
Morgen gaan we naar Bryce NP. Dat wordt weer een lange en hopelijk mooie dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten