Om half 10 vanmorgen stapten we in de bus die ons naar de ingang van het park bracht. Daar overgestapt op de andere bus die door het hele park rijdt.
Bij de laatste stop moeten we er pas uit dus we hadden een aardig ritje voor de boeg. Bepakt en bezakt stapten we uit. We hadden ons goed voorbereid; speciale schoenen, een wandelstok op schouderhoogte en verder hadden we alles in plastic zakken verpakt want je weet maar nooit of je onderuit gaat in zo’n rivier.
Het eerste stuk van de trail liep langs de rivier tot het punt dat de weg ophield. Vanaf daar is de rivier de weg en dus krijg je natte voeten.
Op zijn minst want er zijn ook plekken waar het water tot je middel komt.
Maar het schijnt adembenemend mooi te zijn. Je loopt door een kloof die steeds smaller wordt met aan weerskanten hele hoge rotswanden.
We moesten een trapje af om bij het water te komen en dat was net één trapje teveel. Voor ik het goed en wel in de gaten had, klapte mijn enkel dubbel. Ik probeerde nog op te staan maar lag meteen wéér. Meteen begonnen 2 Amerikanen mij overeind te hijsen. Jan was net zijn fleece jack aan het pakken en zag mij op een gegeven moment op de grond liggen.
Binnen no time had ik een groot, blauw ei op mijn linkerenkel en toen wist ik meteen dat het einde bericht was voor vandaag. Gelukkig was er meer dan genoeg ijskoud water bij de hand en zittend op een stuk rots, heb ik zo’n 30 minuten met mijn voet in het water gezeten. We hadden de EHBO tas bij ons en Jan heeft daarna een heel strak rekverband om mijn voet gedaan.
Héél handig hoor zo’n EHBO-man bij de hand.
Er was geen sprake van verder gaan want ik verging van de pijn.
Sterker nog, we moesten nog een heel stuk teruglopen (zeg maar strompelen) tot we bij het busstation waren. Ik zal je zeggen dat ik nooit heb geweten dat zo’n klein stuk zoooooooo lang kon duren.
Jan liep met 2 zware rugzakken en een stok, mij ondersteunend, en ik hompelde met stok naast hem. Maar……. we hebben het gered.
We waren hartstikke blij dat we weer bij ons motel waren.
De eigenaren waren hartstikke lief. Jan kreeg een extra kussen en een zak vol met ijsblokjes. Ik heb de halve middag met een zak ijs op mijn enkel op bed gelegen. De eigenaresse kwam nog even langs om te informeren hoe het met mij was.
Jan was helemaal geweldig, die weet altijd precies wat hij moet doen in zulke situaties. Maar ja, hij is ook al behoorlijk getraind want ik heb wel vaker van dit soort stunten.
We zijn vanavond toch maar lekker uit eten geweest, maar hebben wel de auto genomen.
Al met al is het nog goed afgelopen want het had veel erger kunnen zijn.
Ik hoop dat het met een paar dagen rustig aan doen, over is.
Wat dat betreft is het wel lekker dat we morgen een reisdag hebben.
Hoef ik niet zo veel te lopen.
Tja, dit had een verslag zullen worden van een giga mooie rivierwandeling maar het liep even anders. Shit happens.
Bij de laatste stop moeten we er pas uit dus we hadden een aardig ritje voor de boeg. Bepakt en bezakt stapten we uit. We hadden ons goed voorbereid; speciale schoenen, een wandelstok op schouderhoogte en verder hadden we alles in plastic zakken verpakt want je weet maar nooit of je onderuit gaat in zo’n rivier.
Het eerste stuk van de trail liep langs de rivier tot het punt dat de weg ophield. Vanaf daar is de rivier de weg en dus krijg je natte voeten.
Op zijn minst want er zijn ook plekken waar het water tot je middel komt.
Maar het schijnt adembenemend mooi te zijn. Je loopt door een kloof die steeds smaller wordt met aan weerskanten hele hoge rotswanden.
We moesten een trapje af om bij het water te komen en dat was net één trapje teveel. Voor ik het goed en wel in de gaten had, klapte mijn enkel dubbel. Ik probeerde nog op te staan maar lag meteen wéér. Meteen begonnen 2 Amerikanen mij overeind te hijsen. Jan was net zijn fleece jack aan het pakken en zag mij op een gegeven moment op de grond liggen.
Binnen no time had ik een groot, blauw ei op mijn linkerenkel en toen wist ik meteen dat het einde bericht was voor vandaag. Gelukkig was er meer dan genoeg ijskoud water bij de hand en zittend op een stuk rots, heb ik zo’n 30 minuten met mijn voet in het water gezeten. We hadden de EHBO tas bij ons en Jan heeft daarna een heel strak rekverband om mijn voet gedaan.
Héél handig hoor zo’n EHBO-man bij de hand.
Er was geen sprake van verder gaan want ik verging van de pijn.
Sterker nog, we moesten nog een heel stuk teruglopen (zeg maar strompelen) tot we bij het busstation waren. Ik zal je zeggen dat ik nooit heb geweten dat zo’n klein stuk zoooooooo lang kon duren.
Jan liep met 2 zware rugzakken en een stok, mij ondersteunend, en ik hompelde met stok naast hem. Maar……. we hebben het gered.
We waren hartstikke blij dat we weer bij ons motel waren.
De eigenaren waren hartstikke lief. Jan kreeg een extra kussen en een zak vol met ijsblokjes. Ik heb de halve middag met een zak ijs op mijn enkel op bed gelegen. De eigenaresse kwam nog even langs om te informeren hoe het met mij was.
Jan was helemaal geweldig, die weet altijd precies wat hij moet doen in zulke situaties. Maar ja, hij is ook al behoorlijk getraind want ik heb wel vaker van dit soort stunten.
We zijn vanavond toch maar lekker uit eten geweest, maar hebben wel de auto genomen.
Al met al is het nog goed afgelopen want het had veel erger kunnen zijn.
Ik hoop dat het met een paar dagen rustig aan doen, over is.
Wat dat betreft is het wel lekker dat we morgen een reisdag hebben.
Hoef ik niet zo veel te lopen.
Tja, dit had een verslag zullen worden van een giga mooie rivierwandeling maar het liep even anders. Shit happens.
3 opmerkingen:
Wat balen van je enkel Wilma!
Ik hoop dat het allemaal meevalt en dat je er verder in de vakantie niet veel last van zult hebben.
O wat sneu voor je Wilma, je had er nog wel zo naar uitgekeken. Hoop dat je je andere plannen niet te veel hoeft bij te stellen. Veel sterkte en beterschap,
Gr. Mirjam
Ik heb zojuist in één ruk jullie reisverslag van de afgelopen weken gelezen. Wat hebben jullie al veel gedaan/gezien! Ik moest wel lachen om het feit dat jullie in Canyonlands de Schaeffertrail hebben gereden. Dat hebben wij ook gedaan, maar dan wel met een georganiseerde Jeeptour! Balen dat je je enkel hebt geblesseerd! Ik hoop dat het inmiddels al wat beter met je gaat.
Gr. Bianca
Een reactie posten